Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
obkładać się – obłożyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co okładać się I. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obłożyć — dk VIb, obłożyćżę, obłożyćżysz, obłożyćłóż, obłożyćżył, obłożyćżony rzad. obkładać ndk I, obłożyćam, obłożyćasz, obłożyćają, obłożyćaj, obłożyćał, obłożyćany «kładąc coś na czymś, dokoła czegoś otoczyć, pokryć, przykryć» Obłożyć głowę lodem.… … Słownik języka polskiego
okładać się — I – obłożyć się {{/stl 13}}{{stl 7}} kładąc coś na siebie, dookoła siebie, przykryć, okryć, otoczyć się tym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okładać się poduszkami. Dzieci obłożyły się na dywanie zabawkami. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okładać — ndk I, okładaćam, okładaćasz, okładaćają, okładaćaj, okładaćał, okładaćany 1. → obkładać (pod: obłożyć) 2. pot. «uderzać, bić, tłuc» Okładać kogoś kijem, batem. okładać się 1. → obkładać się (pod: obłożyć się) 2. pot. «bić wzajemnie jeden… … Słownik języka polskiego
obrzucić — dk VIa, obrzucićcę, obrzucićcisz, obrzucićrzuć, obrzucićcił, obrzucićcony obrzucać ndk I, obrzucićam, obrzucićasz, obrzucićają, obrzucićaj, obrzucićał, obrzucićany 1. «rzucając, ciskając obsypać, zasypać czymś» Obrzucać kogoś kamieniami. Obrzucić … Słownik języka polskiego
papier — m IV, D. u, Ms. papiererze; lm M. y 1. «materiał w postaci wstęgi lub arkuszy otrzymywany w wyniku procesu produkcyjnego z włókien, głównie roślinnych, z odpowiednimi dodatkami» Papier pakowy, listowy, rysunkowy, afiszowy, nutowy, maszynowy,… … Słownik języka polskiego
babka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. babkabce; lm D. babkabek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} matka ojca lub matki; kobieta mająca wnuki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kogoś wychowywała babka. Zostać babką. {{/stl 10}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obstawić — dk VIa, obstawićwię, obstawićwisz, obstawićstaw, obstawićwił, obstawićwiony obstawiać ndk I, obstawićam, obstawićasz, obstawićają, obstawićaj, obstawićał, obstawićany 1. «zgromadzić ludzi lub przedmioty naokoło lub wzdłuż czegoś; otoczyć,… … Słownik języka polskiego
areszt — m IV, D. u, Ms. aresztszcie; lm M. y 1. «pozbawienie kogoś wolności osobistej przez zamknięcie pod strażą; aresztowanie» Areszt policyjny, sądowy. Karać aresztem. Skazać na areszt. Otrzymać miesiąc ścisłego aresztu. ∆ Areszt domowy «areszt przez… … Słownik języka polskiego
klątwa — ż IV, CMs. klątwawie; lm D. klątw 1. «wyłączenie kogoś ze społeczności kościelnej; ekskomunika; ogólnie: przeklęcie, wyklęcie kogoś» Klątwa kościelna, papieska. Obłożyć kogoś klątwą. Rzucić na kogoś klątwę. Zdjąć z kogoś klątwę. Zgodzić się na… … Słownik języka polskiego
